laatste dag wanganui
Door: aad
Blijf op de hoogte en volg Aad Hoeboer
26 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Wanganui
Hall allemaal.
ja mijn laatste dag in Wanganui of Whanganui. Ja het mag officieel allebei.
gisteren ben ik weer met de postroute meegegaan. Maar om een andere aktiviteit te doen. Bridge of nowhere. De postdame zette me af na een rit van een uur. Dat was bij eem klein Maoriesettlement. Daar was een jetboat die me 55min de wanganuiriver opbracht. De maoriegids gaf overal uitlegover. En wat hebben ze hier afgezien om een bestaan op te bouwen. Na ong een uur diep de kloof in te varen zette hij os af bij het begin van een klim naarboven. Dat pad had de maorieman zelf gemaakt. Pfff!!! Het pad ging maar omhoog en omhoog. Uiteindelijk kwamen we bij een betonnen brug die naar de overkant ging. We liepen naar de overkant. En daar hield het pad op en ging de brug dus naar................. niets. Wat bleek. Die brug was gebouwd door 4 mannen. Moet je voorstellen.... alles met de boot brengen en naar boven brengen. Met de hand. .Want dat pad was er nog niet. Na de 1e wereldoorlog kregen exsoldaten daar land. Om te farmen. Ong 40fam probeerden dat. Het land werd geprobeerd te clearen. Alle bomen weg en schapen. Maar vele jaren later was er niemand die dat volgehouden heeft. Maar de regering wilde nog een weg aanleggen. Maar eerst dus de brug. En toen die klaar was was er geen fam meer over die daar boven wilde farmen. Als je zoekt op bridge of nowhere en wanganui moet je alles kunnen vinden.Wel is ironisch dat door het tourisme er nu meer mensen komen als ooit in die dagen.De mensen die geprobeerd hebben om op de wanden van de kloof te boeren gebben het niet makkelijk gehad. Nu is er een dam in de kloof en wordt de waterstand geregeld. Maar hoe extreem het kon zijn???? Enkele maanden terug stond er na 24u regen een waterstand die 14meter hoger was in de kloof. Dat kun je nu nog zien. We lazen de geschiedenis en liepen de route weer terug doir de bossen nasrbeneden. Onderweg kwamen nog langs een natuurwc. Geen oapier maar een wcpit boven een diep gat in de grond. Geen water om te spoelen. Dat doet de natuur zelf wel. Benedenstond de jetboat al weer klaar. We gingen weer terug door de kloof. En later pikte de postdame mij ook weer op. In de rit terug naar wanganui stopte ze rehelmatig bij mooie uitkijkpunten. Heerlijk. De rit ging via spaghettiwegen weer de bergen over. Om aan de andere kant weer naar beneden re gaan. Prachtig die route. Het was best vermoeiend. Toen ik terug in het histel was,was ik niet kekker. Autoziek?maag?ik weet het niet. Ik heb niets meer gegeten. Heb we gepraat met andere backpackers. Ik hiekd het voor gezien om 21u en ging naar bed. Muziek luisteren op de ipod. Ik was nog steeds draaierig in bed en hield het lucht aan. Geen idee wat het was. Maar om 23u ging ik slapen. Mijn Duitse kamergeniten waren er ook. Rust. Slapen. Ik groet jullie. Tot morgen.
ja mijn laatste dag in Wanganui of Whanganui. Ja het mag officieel allebei.
gisteren ben ik weer met de postroute meegegaan. Maar om een andere aktiviteit te doen. Bridge of nowhere. De postdame zette me af na een rit van een uur. Dat was bij eem klein Maoriesettlement. Daar was een jetboat die me 55min de wanganuiriver opbracht. De maoriegids gaf overal uitlegover. En wat hebben ze hier afgezien om een bestaan op te bouwen. Na ong een uur diep de kloof in te varen zette hij os af bij het begin van een klim naarboven. Dat pad had de maorieman zelf gemaakt. Pfff!!! Het pad ging maar omhoog en omhoog. Uiteindelijk kwamen we bij een betonnen brug die naar de overkant ging. We liepen naar de overkant. En daar hield het pad op en ging de brug dus naar................. niets. Wat bleek. Die brug was gebouwd door 4 mannen. Moet je voorstellen.... alles met de boot brengen en naar boven brengen. Met de hand. .Want dat pad was er nog niet. Na de 1e wereldoorlog kregen exsoldaten daar land. Om te farmen. Ong 40fam probeerden dat. Het land werd geprobeerd te clearen. Alle bomen weg en schapen. Maar vele jaren later was er niemand die dat volgehouden heeft. Maar de regering wilde nog een weg aanleggen. Maar eerst dus de brug. En toen die klaar was was er geen fam meer over die daar boven wilde farmen. Als je zoekt op bridge of nowhere en wanganui moet je alles kunnen vinden.Wel is ironisch dat door het tourisme er nu meer mensen komen als ooit in die dagen.De mensen die geprobeerd hebben om op de wanden van de kloof te boeren gebben het niet makkelijk gehad. Nu is er een dam in de kloof en wordt de waterstand geregeld. Maar hoe extreem het kon zijn???? Enkele maanden terug stond er na 24u regen een waterstand die 14meter hoger was in de kloof. Dat kun je nu nog zien. We lazen de geschiedenis en liepen de route weer terug doir de bossen nasrbeneden. Onderweg kwamen nog langs een natuurwc. Geen oapier maar een wcpit boven een diep gat in de grond. Geen water om te spoelen. Dat doet de natuur zelf wel. Benedenstond de jetboat al weer klaar. We gingen weer terug door de kloof. En later pikte de postdame mij ook weer op. In de rit terug naar wanganui stopte ze rehelmatig bij mooie uitkijkpunten. Heerlijk. De rit ging via spaghettiwegen weer de bergen over. Om aan de andere kant weer naar beneden re gaan. Prachtig die route. Het was best vermoeiend. Toen ik terug in het histel was,was ik niet kekker. Autoziek?maag?ik weet het niet. Ik heb niets meer gegeten. Heb we gepraat met andere backpackers. Ik hiekd het voor gezien om 21u en ging naar bed. Muziek luisteren op de ipod. Ik was nog steeds draaierig in bed en hield het lucht aan. Geen idee wat het was. Maar om 23u ging ik slapen. Mijn Duitse kamergeniten waren er ook. Rust. Slapen. Ik groet jullie. Tot morgen.
-
26 Maart 2014 - 08:45
Maria :
Hoi Aad
Voor de 3e keer.... want je kunt een reactie niet opslaan, dus is ie weg als je tussendoor iets anders doet......
Maar: welke kant ga jij op?
Naar 't noorden?
In New Plymouth, een klein dorp aan zee, is een camping van een vriendin van mijn |Nieuw Z|eelandse nicht Anita. Haar naam is Theresa.
Je vindt info op: www.beltroad.co.nz
Wij hebben daar 8 jaar geleden 'gewoond' in onze camper maar met veel huiselijk verkeer...
Maar ze hebben ook andere accommodatie mogelijkheden. Het is er schitterend mooi en was toen heeeeel gezellig!
Hun jongste zoontje is geboren, nadat wij daar 8 jaar geleden waren en ze heeft nog even getwijfeld of ze hem Peter zou noemen, maar het werd toch iets anders. Ze hebben ook een Olivia en Sophie.
Haar man is een harde werker, maar wat stil. Dat compenseert Theresa... Mocht je ze zien, wil je ze de groeten doen van Esther en Maria?
Verder... zorg goed voor jezelf!
Veel plezier en geniet 100 uit!!!
X Peter en Maria -
26 Maart 2014 - 12:55
Thieltges Dietmar:
Hallo Weltenbummler,
bin immer wieder am lesen, was Du alles so erlebst, toll.
Wir hoffen, es geht Dir heute Gesundheitlich besser und Du kannst den letzten Tag Deiner Reise in Wanganui nochmal voll geniesen.
Wir wünschen Dir weiterhin viel Spaß und Freude bei Deiner Tour und ich bin gespannt, ob Du dann so langweilige Touren wie Diekirch oder Njmegen noch laufen wirst.
Bleib gesund, bis bald
Biggi und Dietmar
-
26 Maart 2014 - 17:53
Joke:
Hoi Aad,
Wat een vreemde ervaring, klim je naar boven, brug over en dan tja niet meer verder kunnen. Ik heb wel van je verhaal genoten en gelijk even gekeken waar je precies slaapt. Vlakbij een stadion, misschien nog een balletje trappen. ha ha
Je maakt zo wel wat mee. Ben echt jaloers op je met al die ervaring, maar gelukkig ga ik 9 april zelf naar een maan landschap, tenminste dat zeggen ze daar met van die rare vormen. penissen.???
Aad doe rustig aan, eet en drink genoeg en let op je gezondheid. Wijze les van je oudere zus.
Ik hoor de verhalen en zie de mooie foto's als je weer terug bent.
kus Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
