Edinburg met Joyce Hotz <2>
Door: aad
Blijf op de hoogte en volg Aad Hoeboer
21 Maart 2018 | Verenigd Koninkrijk, Edinburgh
Hallo Allemaal.
Welkom mw Toutenburg
De derde dag vandaag.
Zondag 18 maart.
We liepen eerst naar het winkelcentrum op Waverlyplace. De meeste waren dicht. Dus daar waren we al snel klaar.
We vervolgde de route van de hop on hop off bus. Lopend he . weet je nog? Het was weer ijskoud buiten. Af en toe sneeuwbuien en grijs grauw weer. Heel af en toe zon. 2 minuten. Als we ergens binnen waren was het droog. Gingen we naar buiten begon het weer te sneeuwen. Gelukkig geen regen. De meeste winkels waren dicht
Ingepakt gingen we dus weer op weg. Nu naar newtown. Dat was pas aangelegd rond 1880.
Allemaal prachtige namen heeft het daar. Princessstreet. Rosestreet Thistlestreet Charlottesquare.
We liepen die straten door. We konden zien dat daar duurdere huizen stonden. Een upstairs downstairsgevoel was er. Kantoren hadden veel van die huizen in gebruik genomen.
We dronken rond 15u een bakkie in een pub in een van die straten. Ja hoor, zon toen we binnen waren en sneeuw toen we weer naar buiten gingen.
Wat ons de afgelopen dagen wel opgevallen is, is dat al die mooie zandsteen gebouwen zo zwart zijn geworden in de tijd. Er was niet 1 gebouw wat schoon gespoten was. Overal aanslag van vervuiling. Jammer. Dat maakt de gebouwen ook moeilijker te fotograveren.
Toch is Edinburg een mooie stad waar de geschiedenis van afdruipt. De moeite waard.
We zagen zeer regelmatig het Kasteel vanuit allerlei hoeken.
Enfin. We gingen weer op pad. We bekeken op Charlotte square het Albert memorial en liepen weer verder.
We gingen weer op weg naar d
het oude centrum. Joyce kocht nog een speciale kaart in een winkeltje wat ze zocht.
Een collega wasdaar geweest. Dicht bij Victorastreet Het ging in de richting van de st Gilescathedraal.
We gingen naar binnen. Bekeken de cathedraal en maakten foto.s Er was een ensemble aan het oefenen voor een concert s,avonds. Allemaal jongelui met blaasinstrumenten.
We hebben in The black Bull gegeten. Daar kwam ook een klas leerlingen met leraren eten . het werd effe wat luidruchtig daar.
Na het avondeten was het natuurlijk al weer donker geworden.
We gingen naar ons hotel en ploften op bed. We waren zoooooo moe! Later gingen we slapen.
Maandag 19 Maart.
Onze laatste dag met de grootste inspanning.
Op weg naar Arthurs seat. Dat is de hoogste berg rond/ heuvel rond Edinburg.
De zon scheen en er was en strak blauwe lucht. Dat beloofde wat vandaag.
We zouden die heuvel beklimmen van 251 meter hoog. Normaal doe je daar zomers 45 minuten over.Lopend van het hotel weer richting Holyroodhouse. Daar achter ligt het begin van de klim naar boven. Er zijn verschillende paden naar boven. Het steilste kortste pad was afgesloten ivm vallende stenen en sneeuw en ijs.
Okay, dan doen we het iets langere pad.
Ik dacht eerst dit wordt een makkie. Verhard zandpad. Helaas. Na enkele 10tallen meters hield dat op. Overal waar de zon niet scheen lag ijs sneeuw en stenen. Waar de zon wel geschenen had was de sneeuw weg en lag modder. Hoe hoger we kwamen hoe steiler en meer sneeuw en ijs. Glibberen en glijden. Steunen op hand en gras om omhoog te komen. Er liepen enkele gasten met een rolkoffertje naar boven??????? Ook liepen enkele mensen in een t-shirt in die snijdende kou.
Op weg naar boven liepen we tussen 2 heuvels door en daar tochtte het verschikkelijk..
Klauterend over scherpe stenen en smalle paadjes kwamen uiteindelijk boven. Duidelijk was dat we er langer dan 45 min over gedaan hadden. Er is geen horeca boven . niets. We namen wat foto,e en liepen voorzichtig rond daar. De grond bestond alleen maar uit scherpe stenen en modder en sneeuw en gure wind.
Er stonden enkele kleine zuilen. Geen idee wat er stond. Er liepen 10tallen mensen rond. EN KOUD!!
Na Verloop van tijd gingen we weer naar benden. Nou ja. glijdend. Ik zette telkens mijn voet klem achter een steen om niet weg te glijden en Joyce te helpen. Het werd nog druk ook op dit ,,pad,,
Al met al hadden we best geluk.
Vandaag was de dag met zon en boven op de berg hadden we een pracht uitzicht. De eerdere dagen waren mistig grauw grijs en ik denk dat er toen geen mooi uitzicht was.
We liepen via de new burielground weer rustig naar ons hotel. Ook op deze begraafplaats zagen we overal ingestorte lege soor mausoleums.Vreemd
Joyce zat onder de modder. Bij mij bleek het mee te vallen.
Joyce zei dat ze dit nooit in haar eentje gedaan en gekund zou hebben. Knap van haar dat ze het toch maar gedaan heeft!
We hadden nog 2 uur voor we weerl angzaam naar het vliegveld moesten.
Na wat uitrusten in het hotel met een capuchino liepen we naar de bus. Die deed er wat langer over om bij het bvliegveld te komen.
De douane was chaotisch. Lange rijen en niet al te vriendelijk personeel. We hadden wat meer tijd over in de wachtkamer omdat het vliegtuig er nog niet was. We aten nog iets in een pub op het vliegveld.
50 minuten later dan gepland vertrokken we.
Op Schiphol namen we de bus weer naar onze parkeerplaats en Joyce, zo moe als ze was reed prima naar huis.
Dit was een vermoeiend koud maar zeer geslaagd weekend.
Groeten allemaal.
Welkom mw Toutenburg
De derde dag vandaag.
Zondag 18 maart.
We liepen eerst naar het winkelcentrum op Waverlyplace. De meeste waren dicht. Dus daar waren we al snel klaar.
We vervolgde de route van de hop on hop off bus. Lopend he . weet je nog? Het was weer ijskoud buiten. Af en toe sneeuwbuien en grijs grauw weer. Heel af en toe zon. 2 minuten. Als we ergens binnen waren was het droog. Gingen we naar buiten begon het weer te sneeuwen. Gelukkig geen regen. De meeste winkels waren dicht
Ingepakt gingen we dus weer op weg. Nu naar newtown. Dat was pas aangelegd rond 1880.
Allemaal prachtige namen heeft het daar. Princessstreet. Rosestreet Thistlestreet Charlottesquare.
We liepen die straten door. We konden zien dat daar duurdere huizen stonden. Een upstairs downstairsgevoel was er. Kantoren hadden veel van die huizen in gebruik genomen.
We dronken rond 15u een bakkie in een pub in een van die straten. Ja hoor, zon toen we binnen waren en sneeuw toen we weer naar buiten gingen.
Wat ons de afgelopen dagen wel opgevallen is, is dat al die mooie zandsteen gebouwen zo zwart zijn geworden in de tijd. Er was niet 1 gebouw wat schoon gespoten was. Overal aanslag van vervuiling. Jammer. Dat maakt de gebouwen ook moeilijker te fotograveren.
Toch is Edinburg een mooie stad waar de geschiedenis van afdruipt. De moeite waard.
We zagen zeer regelmatig het Kasteel vanuit allerlei hoeken.
Enfin. We gingen weer op pad. We bekeken op Charlotte square het Albert memorial en liepen weer verder.
We gingen weer op weg naar d
het oude centrum. Joyce kocht nog een speciale kaart in een winkeltje wat ze zocht.
Een collega wasdaar geweest. Dicht bij Victorastreet Het ging in de richting van de st Gilescathedraal.
We gingen naar binnen. Bekeken de cathedraal en maakten foto.s Er was een ensemble aan het oefenen voor een concert s,avonds. Allemaal jongelui met blaasinstrumenten.
We hebben in The black Bull gegeten. Daar kwam ook een klas leerlingen met leraren eten . het werd effe wat luidruchtig daar.
Na het avondeten was het natuurlijk al weer donker geworden.
We gingen naar ons hotel en ploften op bed. We waren zoooooo moe! Later gingen we slapen.
Maandag 19 Maart.
Onze laatste dag met de grootste inspanning.
Op weg naar Arthurs seat. Dat is de hoogste berg rond/ heuvel rond Edinburg.
De zon scheen en er was en strak blauwe lucht. Dat beloofde wat vandaag.
We zouden die heuvel beklimmen van 251 meter hoog. Normaal doe je daar zomers 45 minuten over.Lopend van het hotel weer richting Holyroodhouse. Daar achter ligt het begin van de klim naar boven. Er zijn verschillende paden naar boven. Het steilste kortste pad was afgesloten ivm vallende stenen en sneeuw en ijs.
Okay, dan doen we het iets langere pad.
Ik dacht eerst dit wordt een makkie. Verhard zandpad. Helaas. Na enkele 10tallen meters hield dat op. Overal waar de zon niet scheen lag ijs sneeuw en stenen. Waar de zon wel geschenen had was de sneeuw weg en lag modder. Hoe hoger we kwamen hoe steiler en meer sneeuw en ijs. Glibberen en glijden. Steunen op hand en gras om omhoog te komen. Er liepen enkele gasten met een rolkoffertje naar boven??????? Ook liepen enkele mensen in een t-shirt in die snijdende kou.
Op weg naar boven liepen we tussen 2 heuvels door en daar tochtte het verschikkelijk..
Klauterend over scherpe stenen en smalle paadjes kwamen uiteindelijk boven. Duidelijk was dat we er langer dan 45 min over gedaan hadden. Er is geen horeca boven . niets. We namen wat foto,e en liepen voorzichtig rond daar. De grond bestond alleen maar uit scherpe stenen en modder en sneeuw en gure wind.
Er stonden enkele kleine zuilen. Geen idee wat er stond. Er liepen 10tallen mensen rond. EN KOUD!!
Na Verloop van tijd gingen we weer naar benden. Nou ja. glijdend. Ik zette telkens mijn voet klem achter een steen om niet weg te glijden en Joyce te helpen. Het werd nog druk ook op dit ,,pad,,
Al met al hadden we best geluk.
Vandaag was de dag met zon en boven op de berg hadden we een pracht uitzicht. De eerdere dagen waren mistig grauw grijs en ik denk dat er toen geen mooi uitzicht was.
We liepen via de new burielground weer rustig naar ons hotel. Ook op deze begraafplaats zagen we overal ingestorte lege soor mausoleums.Vreemd
Joyce zat onder de modder. Bij mij bleek het mee te vallen.
Joyce zei dat ze dit nooit in haar eentje gedaan en gekund zou hebben. Knap van haar dat ze het toch maar gedaan heeft!
We hadden nog 2 uur voor we weerl angzaam naar het vliegveld moesten.
Na wat uitrusten in het hotel met een capuchino liepen we naar de bus. Die deed er wat langer over om bij het bvliegveld te komen.
De douane was chaotisch. Lange rijen en niet al te vriendelijk personeel. We hadden wat meer tijd over in de wachtkamer omdat het vliegtuig er nog niet was. We aten nog iets in een pub op het vliegveld.
50 minuten later dan gepland vertrokken we.
Op Schiphol namen we de bus weer naar onze parkeerplaats en Joyce, zo moe als ze was reed prima naar huis.
Dit was een vermoeiend koud maar zeer geslaagd weekend.
Groeten allemaal.
-
21 Maart 2018 - 11:42
Terry:
Dat waren weer leuke schrijfseltjes Aad -
21 Maart 2018 - 15:32
Jelleke:
Ha Aad, leuk weer zo'n weekendje, maar inderdaad vermoeiend al ik lees van jullie allemaal gedaan hebben.
Groetjes -
22 Maart 2018 - 11:25
Ria Vv.d Kooij:
Weer een mooi verhaal hoor, dank daarvoor ik heb een beetje meegenoten.
Groetjes Ria v.d. Kooij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
